Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

H προκοπή δεν είναι έγκλημα



Δούλεψε, στερήσου, αγωνίσου να προκόψεις λέγαν οι παλιοί. Γονείς μεγάλωσαν παιδιά στερώντας τους πολύτιμο και δημιουργικό χρόνο, ανθρώπινη επαφή, οικογενειακή θαλπωρή. Δούλευαν ολημερίς για την καλύτερη τύχη των παιδιών τους. Οι παππούδες μας ξενιτευτήκαν, προκειμένου να προκόψουν και να φτιάξουν περιουσίες.

Σε μια τέτοια οικογένεια μεγάλωσα και εγώ. Από τα δεκαέξι μου χρόνια δουλεύω, στερούμε, αγωνίζομαι. Τα κατάφερα τελικά; Απ’ ότι λένε οι πολλοί, ναι!

Και όμως είμαι ένα μεγάλο κορόιδο μαζί με μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων. Όσοι δουλέψαμε και προκόψαμε μας τιμωρούν καθημερινά. Μας ονομάζουν έχοντες και κατέχοντες και μας κάνουν να νοιώθουμε σαν μαύρα πρόβατα. Είμαστε συνεχώς οι καταζητούμενοι πού πρέπει να πληρώνουμε τις ζημιές, την ανεπάρκεια και την ανικανότητα των άλλων.

Έτσι νιώθω και λυπάμαι πολύ, γιατί χάνεται το όνειρο, ο στόχος οι ελπίδα για προκοπή κάθε νέου ανθρώπου.


photo: Τhe Workaholic by Patric Desmet