Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Είναι κάτι στιγμές

Που κοιτάς γύρω σου και νοιώθεις τόσο μοναξιά.

Αναρωτιέσαι με βλέπει κανείς;

Είμαι άνθρωπος εγώ ;

Νοιάζονται για μένα;

Ο ίδιος άνθρωπος που με γοητεύει, ό ίδιος με απογοητεύει.

Και όμως εγώ τον αγαπώ

4 σχόλια:

elis.pandora. είπε...

Iσως γιατί μετά τον ενθουσιασμό ακολουθεί η απογοήτευση...Μήν περιμένεις να νοιαστεί κανένας αν δεν ενδιαφερθείς εσύ γιά σένα αγάπα πρώτoς τον εαυτό σου και ακολουθούν οι άλλοι....

maistros είπε...

@ pandora

καλά τα λες.. όλοι μας πρέπει να αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας

Οι μοναξιές που νοιώθουμε κάποιες στιγμές είναι παροδικές εάν έχουμε αυτοδυναμία.

Καλό μεσημέρι

Νικόλας K. είπε...

Μερικές φορές νιώθουμε σαν σκιές ανάμεσα στους ανθρώπους και κάποιες φορές δεν αναγνωρίζουμε ούτε την δική μας.
Κάποιες φορές νιώθεις ότι σε ότι σε παραγκωνίζουν, σε εξευτελίζουν με την συμπεριφορά τους!
Πάντα μας απογοητεύουν οι άνθρωποι, αλλά τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε αγάπη. Ένα τεράστιο νεκροταφείο θα ήταν η γη και ο τελευταίος που θα έμενε ο νεκροθάφτης που θα έκλαιγε… από την μοναξιά που θα ένιωθε.
Να αγαπάς και τελικά όλα θα είναι πιο όμορφα.
Καλό βράδυ να έχεις

maistros είπε...

@ Νικόλα

Η αγάπη τελικά είναι αναγκαίο κακό, όλη την έχουμε ανάγκη... για αυτό γινόμαστε παραπονιάρηδες μερικές φορές που μας παραμελούν.

Αλλά τη τα θες ευτυχώς υπάρχουν τα blog τα λες και ξεθημένης .

Καλή σου νύχτα